Britansko naslijeđe - kolonijalizam
SaharTV – Smrt britanske kraljice Elizabete II i njena duga vladavina u trajanju od 70 godina, od 1952. do 2022.god, od kojih je polovina provedena u borbi nacija pod britanskom kolonijalnom vlašću da se oslobode od vlasti u Londonu, podsjetnik je na britansko kolonijalno naslijeđe u svijetu, koje je trajalo nekoliko stotina godina.
Proces kolonijalizacije Velike Britanije počeo je širenjem britanske mornarice u 16. stoljeću i postepeno se proširio svijetom od Azije do Okeanije, Afrike i Sjeverne i Južne Amerike, u toj mjeri da je uoči Drugog svjetskog rata, britanska imperija dostigla svoj maksimum po pitanju teritorijalnog širenja.
Britansko Carstvo je skup teritorija, kolonija i područja pod vladom Ujedinjenog Kraljevstva i Velike Britanije. Njegovo osnivanje započelo je u 16. stoljeću i nastavljeno je do kraja 20. stoljeća.
1922.god. područja pod kontrolom Britanskog Kraljevstva dostigla su više od 33 miliona kvadratnih kilometara, a broj stanovnika na tim teritorijama dostizao je više od 450 miliona ljudi. Britansko Carstvo dominiralo je više od četvrtine zemlje i svjetske populacije u to vrijeme. Namjesnici tog kraljevstva bile su rasuti po cijelom svijetu, a govorilo se da "sunce nikada ne zalazi za Britansko Carstvo".
Početak britanskog kolonijalizma može se vidjeti u 16. stoljeću osnivanjem Istočnoindijske kompanije 1599. godine. Ova kompanija je učvrstila temelje britanske kolonijalne vlasti nad plodnim regijama Južne Azije, a od tada pa nadalje, sve britanske kolonijalne operacije i dominantni odnosi sa južnoazijskim državama odvijali su se preko Istočnoindijske kompanije.
Dubok uticaj i dominacija Britanije nad Indijom, tri stoljeća nakon osnivanja ove kompanije, doveli su do toga da Indija bude proglašena dijelom Britanskog Carstva, a kraljica Viktorija krunisana kao kraljica Indije i Britanije. Ovo doba se smatra erom pljačke indijskog naroda od strane Engleske, koja je pod krinkom ekonomskih odnosa i trgovine postala osnova za politički uticaj u toj zemlji. Općenito, Indija se može smatrati najvažnijom britanskom kolonijom do njene nezavisnosti 1947. godine.
Proces britanskog kolonijalizma u kasnijim fazama brzo se širio zauzimanjem važnih područja u Sjevernoj Americi i Karipskom moru, afričkom kontinentu, zapadnoj Aziji i istočnoj Aziji i Tihom okeanu, tako da je nekoliko zemalja bilo imuno na direktnu britansku invaziju.
Laycock Stuart, u svojoj knjizi pod nazivom "Sve zemlje koje smo ikada napali: I nekoliko koje nikada nismo dobili", koja je rezultat dvogodišnjeg rada i istraživanja, kaže: "Postoji 200 zemalja u svijetu, a na samo 22 od ovih zemalja, Engleska nije izvršila invaziju. U dijelu ove knjige se navodi: „Britanija se u vrijeme kraljice Viktorije ponosno nazvala Carstvom u kojem sunce nikad ne zalazi“. Međutim, utjecaj ove ekspanzije u svijetu je mnogo veći nego što se može vidjeti na geografskim kartama jednostavno zato što su sve zemlje bile napadnute od Britanije kroz svoju historiju i mnoge zemlje su postale njene zvanične kolonije." "Proučavanje mape svijeta pokazuje da je Britansko carstvo u svom vrhuncu vladalo četvrtinom svjetske populacije", kaže Laycock.
Britanski kolonijalizam na područjima pod njenom kontrolom pratili su brutalne akcije, široko rasprostranjeno potiskivanje autohtonog stanovništva, porobljavanje afričkog naroda, eksploatacija i opsežna pljačka prirodnih i mineralnih resursa, korištenje jeftine kolonijalne radne snage i mnoge druge nehumane radnje.
Važno je da antikolonijalni napori protiv Britanije i dalje traju u područjima pod njenom kontrolom. S tim u vezi, političari i aktivisti bivših britanskih kolonija na Karibima, nakon smrti kraljice Elizabete II i početka vladavine Charlesa III, još jednom su istakli svoje zahtjeve da napuste britansku kraljevsku porodicu i dobiju odštetu za ropstvo iz Londona. Jamajka, Antigva i Barbuda u karipskom regionu, koje su nakon izlaska iz direktne kolonijalne vladavine Britanije i dalje u okviru nacija Commonwealth-a, žele da izađu iz te strukture u 21. vijeku.
