Tenzije između Egipta i Saudijske Arabije
SAHARTV - Izgleda da je sirijska kriza uzrokom da se medeni mjesec u odnosima između vlade Egipta i Saudijske Arabije okonča prije nego što se očekivalo.
Egipatska vlada je dala pozitivan glas ruskom planu za Siriju, ali Abdullah al-Moalemi, zastupnik Saudijske Arabije u Ujedinjenim nacijama je, kritiziravši glas Egipta, opisao isti bolnim. Nakon ovog objavljenog stava, državna kompanija Aramko, koja je najveća naftna kompanija na svijetu, namjerava obustaviti slanje saudijske naftne pomoći Egiptu. Isto tako se kaže da će se zatvoriti saudijska TV El-Arabije u Kairu, zbog tenzija između dvije zemlje. Egipat je najveća arapska zemlja, ali ta zemlja već je duže vrijeme izgubila mjesto jedne sile i regionalnog lidera. Glavni razlog tome je značajan porast ekonomskih problema Egipta, s kojima je suočena vlada Abdulfetaha el-Sisija. Dolaskom El- Sisija na vlast u Egiptu, ekonomske potrebe Egipta i političke želje Saudijske Arabije, posebno njeno protivljenje Muslimanskoj braći i nastojanje Rijada da spriječi remećenje regionalne ravnoteže moći, uzrokom su što dvije zemlje nastoje ojačati međusobne veze. Nakon vojnog udara u Egiptu 2013., Saudijska Arabija je bila prva zemlja koja je zvanično priznala udar vojnog režima protiv Mohammada Mursija, te je čestitala dolazak na vlast novoj vladi. Saudijska Arabija je nasilje vojnika protiv pristaša Mohammada Mursija u augustu 2013., koje je rezultiralo pogibijom i ranjavanjem hiljada Egipćana, nazvala "borbom protiv terorizma". S ekonomskog aspekta, Saudijska Arabija, UAE i Kuvajt, tri bogate članice Vijeća za saradnju u Perzijskom zaljevu, manje od sedmice nakon udara 2013. godine su obećale pomoć u iznosu od 12 milijardi dolara za ekonomiju Egipta, u formi kredita, depozita i naftnih derivata. Financijska pomoć Saudijske Arabije, UAE i Kuvajta bila je uzrokom da devizne rezerve Centralne banke Egipta u augustu 2013. porastu na 18, 9 milijardi dolara, što je najveći iznos od novembra 2011. godine do sada. U novembru 2013. mediji su izvijestili da su Saudijska Arabija i UAE obezbijedili dvije milijarde dolara za trgovinu oružjem između Egipta i Rusije. Ova pomoć se nastavila i za vrijeme vlade El-Sisija. Druga stvar koju je Saudijska Arabija uradila u znak podrške vladi El-Sisija je da je u januaru 2014., zajedno s UAE i Kuvajtom, stavila Muslimansku braću na listu terorističkih organizacija, uz El-Kaidu i Front En-Nosra, te su ih proglasili terorističkom organizacijom. S obzirom na te mjere, Abdulfetah el-Sisi je, nakon što je došao na položaj u julu 2014., obavio svoje prvo inostrano putovanje u Alžir i drugo, u augustu 2014., u Saudijsku Arabiju. El-Sisi je tokom dvije protekle godine u još nekoliko navrata otputovao u Saudijsku Arabiju, te se susreo sa zvaničnicima te zemlje. Saudijski zvaničnici također su, nakon dolaska El-Sisija na vlast, više puta putovali u Kairo, gdje se može ukazati na posjet saudijskog kralja Selmana u aprilu 2016. Unatoč tim raširenim i bilateralnim odnosima, između dvije zemlje postoje ozbiljne nesuglasice oko regionalnih pitanja, posebno sirijske krize. Iako je vlada u Egiptu učestvovala u ratu arapske koalicije pod vodstvom Saudijske Arabije protiv Jemena, to učešće je u ograničenoj mjeri i, prema riječima nekih analitičara, Egipat je učestvovao u tom ratu samo da bi se nastavila ekonomska pomoć Saudijske Arabije. Postoji ozbiljan raskol između Egipta i Saudijske Arabije oko sirijske krize. Nakon dolaska Abdulfetaha el-Sisija, egipatska vlada je više puta isticala da je sirijska kriza unutrašnje pitanje koje se neće riješiti stranim miješanjem, te da se na tom polju ozbiljno razilazi sa saudijskom vladom. Upravo to razmimoilaženje oko sirijske krize uzrokom je da je El-Sisijeva vlada dala glas prijedlogu Rusije za rješavanje sirijske krize, što je izazvalo nezadovoljstvo Rijada. Činjenica je da, iako vlada u Egiptu, zbog ekonomskih problema, ima potrebu za Saudijskom Arabijom, ne može zbog ekonomskih problema zaboraviti svoju prošlost i staviti se pod dominaciju saudijskih ambicija i ponosa, čiji su neki vladari politički neiskusni, i možda samo spominjanje imena lidera poput Džemala Abdu-Nasera bude čast za njih.
