Kašnjenje Arapa, Izrael pretvorilo u izvoznika gasa
SAHARTV - Unatoč protivljenju naroda Jordana, normalizaciji odnosa te zemlje s cionističkim režimom, cionistički izvori su informirali o potpisivanju ugovora s Jordanom o prodaji gasa u vrijednosti od deset milijardi dolara.
Radio Izrael je danas (ponedjeljak), potvrdivši potpisivanje ugovora o prodaji gasa s morskih bušotina Leviatan u vrijednosti od deset milijardi dolara Jordanu, objavio da će, prema tom ugovoru, Izrael u periodu od 15 godina prodati Jordanu 45 milijardi metara kubnih gasa.
Vijest o prodaji gasa cionističkog režima Jordanu objavljena je u medijima u ponedjeljak, dok je tokom dvije protekle godine, istovremeno s početkom pregovora dviju strana u vezi s tim, jordanski narod više puta, održavši demonstracije, izrazio protivljenje potpisivanju tog ugovora i tražio obustavu normalizacije odnosa njihove zemlje s cionističkim režimom.
Zanimljiva činjenica o izvozu gasa cionističkog režima u Jordan je da se prodani gas cionističkog režima Jordanu vadi iz priobalnih voda Libana i, prema riječima libanskih zvaničnika, znači krađu libanskih resursa od strane cionista.
Zapravo, u sjeni nepažnje i nemara libanskih zvaničnika, cionistički režim, koji je uglavnom, uz podršku američkih kompanija, započeo preliminarne mjere za korištenje naftnih i gasnih resursa Libana na obalama te zemlje, najkasnije do kraja iduće godine obezbijedit će uvjete za izvoz gasa s tih bušotina u Jordan.
Na taj način, zbog nemara libanskih zvaničnika i ignoriranja zahtjeva naroda od strane jordanskih zvaničnika, cionistički režim, koji se sve donedavna ubrajao u uvoznike gasa iz Egipta, posezanjem za gasnim resursima susjednih zemalja, koje je zaokupio njihovim unutarnjim problemima, posebno političkim i sigurnosnim, bit će kadar da se u bliskoj budućnosti pretvori u jednog od izvoznika gasa u regionu.
Iako se nova vrsta cionističke okupacije, koja se temelji na uzurpiranju bogatstva arapskih zemalja, od Gaze do Egipta, Libana i Sirije, odvija uz svestranu podršku, političku, vojnu i tehnološku, Amerike, ne treba zanemariti ni popuštanje arapskih zvaničnika s tim u vezi, kao što se okupacija arapskih teritorija tokom sedam proteklih decenija desila zbog nesposobnosti i nezainteresiranosti arapskih vladara.
U takvim uvjetima izgleda da arapske zemlje, posebno Liban, trebaju, stavljanjem po strani unutrašnjih sukoba, usmjeriti pažnju na nacionalna pitanja i resurse, poput krađe vode, kao i pljačku svoje nafte i gasa od strane cionista, i iskoristiti sve elemente moći kako bi podržali svoja prava, jer za pobjedu na tom frontu potrebna je veća nacionalna solidarnost, a kašnjenje i daljnji nemar s tim u vezi na štetu su ne samo interesa tih pojedinačnih, već svih islamskih zemalja.
