Godišnjica paljenja džamije El-Aksa
SAHARTV - 21. augusta 1969. godine džamija El-Aksa, prva kibla muslimana i treće po svetosti mjesto muslimana u svijetu, zapaljena je od strane Majk Ruhana, australskog cioniste.
Ove godine zločini cionističkog režima nad pravom palestinskog naroda i islamskim svetinjama su na otvoren način pokazani, i nakon 47 godina nastavlja se ova ideologija cionista i njihovih istomišljenika. Cionistički režim je prije paljenja džamije El-Aksa okupirao grad Kuds u šestodnevnom ratu 1967. godine. Okupacijom ovog historijskog grada, cionisti konstantno nastoje da islamski identitet grada Kudsa i džamije Aksa promijene, ali suočili su se s otporom palestinskog naroda u okviru različitih intifada (ustanci). Sprečavanje ulaska palestinskom narodu, opsežna sistematska destrukcija u gradu Kudsu i okolici džamije El-Aksa, širenje ilegalnih jevrejskih naselja zbog promjene slike populacije ovog islamskog grada, pored nastojanja za operativnost urote prostorne i vremenske podjele prve muslimanske kible, samo je jedan dio cionističkih provokacija u nastavku okupacije nakon postavljanja požara u džamiji El-Aksa. Novi krug napora cionističkog režima za brisanje islamskih tragova iz džamije El-Aksa i njeno uklanjanje iz historijske i islamske civilizacije pretvorilo se u Intifadu Kudsa (Treća Intifada). Različite regije okupiranog grada i različiti gradovi Zapadne obale od prvog dana oktobra 2015. godine poprište su otpora i narodnih ustanaka naspram izraelskih zločina na džamiju El-Aksa. Intifada Kudsa, koja je učinkovito i pobjedničko oružje naspram cionističkih ekspanzionista, postalo je prepreka uroti o prostornoj i vremenskoj podjeli džamije El-Aksa. Rušenje džamija i islamskih tragova uklesano je u prirodu okupatorskog izraelskog režima, i unatoč islamskim regionalnim organizacijama i Oganizaciji islamske saradnje, ovaj režim i dalje povećava dimenzije svoje mrženje protiv islamskih simbola. Organizacija islamske saradnje, koja je prije nosila naziv Organizacija islamske konferencije, a osnovana je za vrijeme paljenja džamije El-Aksa, 25. septembra 1969. godine, nije uspjela da u svojstvu preventivne sile naspram cionističkog režima djeluje. Pasivan pristup Oranizacije islamske saradnje i stavovi pojedinih arapskih zemalja izvan ove organizacije, cionistički režim su učinile još agresivisnijim u rušenju džamije El-Aksa i brisanju njenih islamskih tragova. Prema saopćenju Istraživačkog centra okupirane Palestine iz grada El-Halila, od 1967. godine cionistički režim je srušio više od 48 džamija, te ih spalio. Antiislamske provokacije cionističkog režima danas nisu ograničene samo na okupirane palestinske teritorije (Izrael), već i druge regije svjedoče rušenju džamija i uklanjanju islamskih simbola i civilizacije. Potez rušitelja islamskih tragova i vjerskih obilježja u drugim islamskim regijama, poput Sirije i Jemena, odvijaju se potezima cionista....uništavanje džamija i vjerskih mjesta u Siriji od strane DAIŠ-a i u Jemenu tokom saudijskih bombardiranja samo je nastavak cionističke ideologije posredstvom pripadnika DAIŠ-a i Ale Sauda. Brisanje i uništavanje vjerskih i islamskih simbola u islamskim državama vuče genezu u ideologiji cionizma koji, zbog pasivnosti Organizacije islamske saradnje, pušta korijene danas u ideologiji koja se sprovodi u Siriji, Jemenu, Bahrejnu i drugim islamskim regijama od strane cionista.
